only red roses

Kolana mi się ugięły…  i gdyby nie ostatni przyjaciel, który mi pozostał z tamtych dni, który mi towarzyszył, uciekłabym. Mam niezwykłą skłonność do ukrywania na dnie umysłu wszystkich przeszłych chwil cierpienia, inna sprawa że chyba dzięki temu właściwie mam w sobie wolę życia…

Drżącym głosem witałam się ze wspomnieniami, pieszczotą oczu ogarnęłam ten nikły namacalny ślad że był…

I niemy płacz, i pocałunki na czerwonych płatkach róż… tak, róże (i nie jedna) dla Niego jednak były czerwone.

I światełko rozpalone w zapadającym mroku…

Bezdech.

 

 

I tam  uświadomiłam sobie że termin wyznaczonej mi operacji przypadnie w rocznicę Jego śmierci…